El universal.com aldizkari digitalean argitaratua:
¿Ha habido publicidad de logros científicos, artísticos, académicos la última década?
Las grandes naciones han vendido al mundo sus productos, pero se han hecho grandes por vender sus ideas. Por ejemplo, de Grecia trascendió su filosofía, de la Iglesia la fe, de Francia su libertad, igualdad y fraternidad, etcétera…
Pensando en lo anterior, cabe preguntarse: ¿Qué vendemos los venezolanos? Distinguidos lectores, los invito a revisar las publicaciones sobre Venezuela en Internet y, en general, a observar las demás formas de comunicación social en nuestro país, incluyendo la temática de nuestro cine, televisión y teatro. Pregúntense: ¿Ha habido publicidad de logros científicos, artísticos, académicos o similares, de venezolanos en la última década? (Salvo lo relativo a la música clásica, en eso somos de primer mundo). Hagan este ejercicio y se asombrarán al ver que la rutina copa casi todas nuestras formas de expresión.
Comprendo que en un país como el nuestro, los problemas se impongan en la opinión pública. Sin embargo, creo que no saldremos de dichos problemas hasta que pensemos en nuevas posibilidades. Históricamente, el ser humano ha utilizado la creatividad para superar sus dificultades. Hagámoslo nosotros, no sea que perseveremos en los abismos del presente.
Necesitamos hablar más de ciencia, de arte, de historia, de filosofía, etc. No digo que evadamos la realidad, pero ¡Dios sabe que somos más que gobiernos y coyunturas! Es el momento de despolitizar la sociedad y de socializar la política, salgamos de la pobreza a través de nuestro capital humano y de nuestra creatividad. Seamos de la otra manera de ser Venezuela. Invito a nuestros intelectuales y artistas a esta cruzada, no hay que ser chavista ni opositor para ello, sólo ver la otra humanidad que también somos.
En algunos países lo están haciendo, por ejemplo, los jóvenes del Partido Nacionalista Vasco tienen un programa llamado “Think Gaur Euskadi 2020″ (Piensa Hoy la Euskadi de 2020). Pensemos nosotros en la Venezuela de 2050. Vendamos ideas y no sólo petróleo.
Egunerokotasunetik urten, ingurura begiratzeko astia hartu eta 12 urte barru non egon gura dogun pentsatzeko garaia da. Ia etengabe gabiltz etorkizunerako planak egiten, zer egingo dogun edo non egon gura dogun pentsatzen. 12 urte barru ez dakit, baina orain haize lasaidun hondartza baketsu eta eguzkitsuan banengo, gustoko dodan edariagaz, gustoko dodan liburuagaz eta gustoko dodazan pertsonekaz… gustora egongo nintzateke. Baliteke nire hurrengo oporrak hondartza aldean pasatzea. Asmoak errealitate izan baino lehenago amestu behar doguzala. Txikitan sarriago amesten genduan, honelako etxea, halako txakurra eta “nagusia nazanean…” mila gauza. Orain badaukagu barriro amesteko aukera.
Think Gaur Euskadi 2020 hausnarketa prosezua bakoitzaren ametsen barri izan gura dau. Egunerokotasuneko edozein aspekturi buruzko erreflexioa egin daiteke bere webeko foroetan. Gainera badagoz eztabaida taldeak ere bai, focus groups deritzenak, etorkizunerako helburua jarri – amestu- eta egungo errealidadetik dagoen aldea ikusita ekintzak planteatu. Lehengo pausua beti ere, buruari eragin eta loturak askatu.
Espainar Selekzioak Eurokopa irabazi eta hurrengo egunean, Euriborrak bere maximoa jo edauan egunean, bi amets: Euskal selekziorako ofizialtasuna eta hipoteken gorakadaren kontrola.
Amestu eta elkarbanatu, batek bakarrik ez daualako selekzioen ofizialtasuna lortuko, utzi zure ametsa www.thinkgaureuskadi2020.com webgunean.
Pasadan astean lanean nengoelarik, enpresako osasun zentroko dei bat jaso neban. Papilona humanoren kontrako txertoa eskaintzen zidaten.
Antza langile gazteentzako eta langileen alabentzako pentsatutako kanpaina abiaraziko dute oraingoan.
Proposamenaren datu guztiak entzun ostean, interneten hasi nintzen txertoaren informazioa bilatzen.
Papilona humano deritzon birusa transmisio sexualeko gaitza dugu. Ez da behar harreman sexual oso bat izatea birusak jota uzteko, kontaktu hutsarekin nahikoa da infektatzeko. Egia da baita ere birusa normalean etorri den bezala joaten dela baine kasuen ehuneko txiki batean birusa minbizian bihurtzen da. Minbizi mota hau emakumeen hilkortasun tasaren bigarren lekua hartzen du minbiziei buruz hitz egiterakoan.
Ikertzaileak aurrerapausoa hartu nahiean bi txerto kaleratu dituzte. Bata merkatuan gure esku daukaguna eta bestea ondino kaleratze hori itxaroten dagoena.
Dakigun bezala, txertoak ezin dira beti ipini eta kasu honetan 9-15 urteko tartean ipintzea gomendatzen da. Hortaz neska gazteoi zuzenduriko aurkikuntza da honakoa.
Iraunkortasunari buruz berba egiteko oraindik goiz da hartzaileak bezala, txerto hau gaztea delako.
Gure osasun sailak DBHko lehengo ikasturtean neskatila danak txertatzea erabaki du gaitza saihestu nahiean. Era honetan adin horretako gehiengoaren txertatzea lortzen delarik.
Hau dena jakin ostean nire buruan oraindik hainbat galdera zeuden baina ginekologoarekin hitz egin ostean zalantza danak desagertu eta txertatzearen aldekoa naizela aitortzen dut.
Denongatik ezagunak dira minbiziak jota utzi gaituzten pertsonak eta gaitz honi aurre egiteko aurkezten zaizkigun aukera denak positibotzat jo behar ditugulakoan nago ni. Hortaz, oraingoan hamar bat Osakidetzari eta nire enpresari gure gaztedia berriz zaintzeagatik eta gure gizartean eragina duen gaitza ezabatu nahi izateagatik.
Maitane Leizaola (Deia)
Errebeldeak, protestazaleak, konformagaitzak, berritzaileak, ekimenekoak, prestatuak, anbiziodunak… horrenbeste dira gazteei ematen dizkiguten adjektibo, topiko, betebehar eta debozioak, zorabioa etortzen zaidala.
Alderdi politikoekaz eta beste kontu anitzegaz gertatzen den bezala, denborak aurrera egin ahala badirudi gazteen gaineko irudi desitxuratua sortzeko joera dugula.
Sinestezina da zenbat eskatzen diguten, zenbatetan entzun behar dugun zer egin behar dugun, nolakoak izan behar garen, dauzkagun aukerak, bizi garen moduan bizitzeagatik dugun zortea… baina aldi berean harrigarria egiten zait gizarte kontzientzian orokorrean sorrarazten dugun sinesgarritasun eskasa.
Orain egun batzuk oso jende anitzarekin egoteko aukera izan nuen. Oso adin ezberdineko emakume eta gizonak azken 25 urteotan bizi izandako eboluzioaren gainean mintzo ziren, hurrengo 25 urteetan espero zitekeenaz bezalaxe.
Aukera hori aprobetxatzen saiatu nintzen, jende horrek gazteriaren gainean zuen iritzia ezagutzeko, eta harritu ere egin ninduen gehienek orokorrean gazteriaren gainean oso iri- tzi ezkorra zutela ikusteak, eta, aldiz, solaskideek beren etxekoen borondatea zorrozki nola defendatzen zuten entzutea. "Zorteduna naiz!", zioten, "nire semea, biloba… pertsona onak dira, langileak, etxeko lanak egiten dituztenak, ikasle finak… formalak". Bizipen pertsonal onak dituzte, baina, hala eta guztiz ere, gazteriak orokorrean sorrarazten dien iritzia negatiboa da positiboa baino.
Guzti hori, gure gizarte honetan bizi dugunaren isla da. Topiko negatiboetarako joera dugu. Ziurrenik, beste eremu batzuetan gertatzen den moduan, gazte talde batzuk jarduera negatiboei, suntsikorrei, tolerantziarik gabekoei… uztarturik agertzen direlako izango da, eta euskal gazteriaren irudia bere egiten dute.
Seguraski hedabideek gazteriari emaniko tratamendua ez da laguntza handikoa, baina hori logikoa da, eskandalua, sentsazionalismoa eta morboa bakarrik albiste diren gizartean bizi garelako.
Aitzitik, egia da modu berean gu garela, gizarte masa gazte handia dala, neurri baten, hori gertatzea ahalbidetzen dugunak. Parte-hartzerik ez dugula, guztiaz paso egiten dugula, gertatzen denaren gainean interesik ez dugula, esku hartzen ez dugula esaten dutela… onartzen dugu, nahiz eta errealitatea beste bat izan.
Boluntario gehienak gazteak dira. Egunero boluntario eran jarduera ezberdinetan beren denbora libre gehiena jartzen duten gazteak ezagutzeko aukera dut; aisialdiko begiraleak dira, udalekuak antolatzen dituzte, kanpamenduetako arduradunak dira, beren auzoetako bizitza dinamizatzeko jardueratan murgildurik dabiltza, eskolako curriculumetik kanpo hezkuntza lanetan parte hartzen dute, eta garatzeko bidean dauden herrialdeetan laguntza proiektuetan laguntzen dute. Itzalean egiten diren lanak dira, propagandarik gabe, eta ziurrenik ez ditugu behar bezala balora-tzen, faltan botatzen diren arte. Positiboak izan arren, ohikotzat jotzen dugun guztiarekin gertatzen den moduan.
Eremu birtuala blogez, foroz, txatez, eta abarrez josita dago, azken batean, batez ere gazteek esku hartzen duten iritzi eta partehartze eremu berriez. Artearen eta kulturaren abangoardian gazte baliotsuak daude, eta Euskadiko ekimenen tasa goraka doa, funtsean gazte askoren ekimenari esker.
Ondorioz, ez da egia gazteek parte hartzen ez dutela. Hobe litzateke esatea interesgarri zaien horretan parte hartzen dutela. Horrexegaitik gizarteak ezin ditu bere lehentasun eskalara behartu. Interesak, formak, moduak, edukiak eta estetika, guztia da liluragarria eta anitza gizarte gazteaz hitz egiten dugunean.
Euskal gizarteak ezin du onartu hitzaren indarra aldarrikatu arren, unibertsitate publikoaren egoitza hondatzen duten horiekin, edota botiloia egiten dutenekin edota zaborron-tziak erretzen dituzten horiekin identifika- tzea bere gazteak. Errealitate hori ezin da ukatu, baina garrantzitsuagoa den beste bat ere bada, ugariagoa, ekoizpen handiagokoa eta nabarmenki baliotsuagoa: Hain zuzen ere, zorionez, gazteriak errebelde izaten jarraitzen duela, parte-hartze modu tradizionalen aurka egiten duela, klixeetatik ateratzen dela eta ezarri nahi dieten uztaitik igarotzeari ezezkoa ematen diola.
Gazteak originalak dira, bai funtsean zein formetan, eta hori da etorkizuna eraikitzeko orainari, egunez egun, begi kritikoaz begira-tzen dion giza talde honen aberastasunik handiena.
Errebeldeak, konformagaitzak, originalak, errebindikazio zaleak… gara; besterik gabe, gazteak gara.
